ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ!
Αγαπητό μου παιδί
Σου γράφω από την απέναντι όχθη που εσύ πιστεύεις πως βρίσκομαι πλέον κοιτάζοντας με σε ένα ψηλότερο επίπεδο από αυτό που εσύ φαντάζεσαι πως είσαι, έτσι καθισμένος σε αυτό το σκαλοπάτι της ζωής σου.
Και νοιώθω πως κάποιος πρέπει να σου πει την αλήθεια τώρα. Χωρίς περικοπές. Χωρίς επιχρυσωμένες αισιοδοξίες. Αλλά και χωρίς τρομοκρατικές ιαχές.
Βρέθηκες στο σημείο αυτό χωρίς να έχεις ίσως συνείδηση της επιλογής σου αυτής. Η υποχρεωτική παιδεία των τόσων χρόνων , τα όνειρα των γονιών σου, τα παραμύθια που έφτιαχνες μόνος σου από μικρός μπερδεύοντας ήρωες και τεχνίτες, οι ανάγκες σου να τρέξεις μακριά όπου κι αν είναι αυτό το μακριά, σε έφεραν εδώ.
Να πρέπει να εξεταστείς. Να κριθείς. Να επιλεγείς. Και να ακολουθήσεις.
Ό,τι σου έδωσαν οι δάσκαλοι σου μέχρι σήμερα ίσως δεν ήταν αρκετό. Ίσως κι εσύ να μην υπήρξες αρκετός. Κι ίσως κι οι γονείς σου να ήταν περισσότερο ονειροφαντασμένοι από ότι εσύ.
Μα η ζωή γλυκό μου παιδί είναι αυτή.
Ένα κράμα αγνών επιθυμιών, ευσεβών πόθων, ονείρων, σχεδίων, μπλεγμένα με αντιφάσεις, σπασμωδικές ανακατατάξεις, λάθος συγχρονισμούς , μικρές τελίτσες έκπληξης και βέλη που αλλού σε οδηγούν από εκεί που περίμενες.
Κανείς δεν εγγυάται πως η πορεία αλάνθαστων βημάτων οδηγεί στο μη-λάθος. Να το θυμάσαι αυτό.
Τα όνειρα των γονιών σου δεν ήταν ανέντιμα. Δεν ήταν εχθροί του μυαλού σου. Δεν είναι αυτοί οι ανεμόμυλοι που πρέπει να πολεμήσεις μικρέ μου Θερβάντες. Πολλοί και πολύ συχνά στο μέλλον θα ονειρευτούν για σένα. Και θα στο μεταδώσουν το όνειρο αυτό ίσως με τον πιο τυραννικό τρόπο που είναι ικανοί να επιδείξουν. Μην κρατήσεις κακίες. Η αγάπη γλυκό μου παιδί πολλές φορές θα σε καταπιέσει. Κι έτσι θα σου λείψει αν την χάσεις, ακόμα πιο πολύ. Χαμογέλασε τους που τόσο σπουδαίο σε φαντάζονται και υποσχέσου πως δεν θα χαθείς. Και πως μια μέρα θα σ’αγκαλιάσουν με απίστευτη στοργή που άλλα όνειρα επέλεξες.
Τα παραμύθια που έφτιαχνες μικρός βλέποντας ήρωες, γενναίους και σπουδαίους, χρήματα κι ομορφιά, να ξέρεις θα είναι πάντα γύρω σου.
Μα στη ζωή το να αποκτάς σημαίνει να κοπιάζεις λένε. Μην το πιστεύεις.
Αν είσαι άτυχος θα κοπιάσεις πιο πολύ. Αλλά τι έχει σημασία; Να πεις μπόρεσα και είχα; Ή κατόρθωσα και είχα;
Και δεν έχεις να λογοδοτήσεις σε κανέναν.
Να μάχεσαι για αυτό που έχεις στο μυαλό σου , να είσαι σίγουρος και όλα θα βρεθούν μπροστά σου πάνω από μια φορά. Να αρπάζεις τις ευκαιρίες, αλλά κι αν κάποια σου ξεφύγει παραφύλαγε γιατί μια άλλη θα έρθει πιο ασήμαντα ντυμένη που ίσως σε εκτοξεύσει.
Πρόσεχε. Και να είσαι βέβαιος.
Να μην μπορεί κανείς να αλλάξει τα ακλόνητα «θέλω» σου. Να λες «θέλω και θα μπορέσω» και η ζωή γλυκό μου παιδί να το ξέρεις, πολεμά αλλά και υποκλίνεται συχνά στους τολμηρούς.
Θα θέλεις να τρέξεις μακριά αυτή τη στιγμή. Το ξέρω. Να φύγεις από την αυλή της φυλακής.
Να τρέξεις λοιπόν.
Να περπατήσεις όλους τους δρόμους.
Να ζήσεις ότι βρεθεί μπροστά σου.
Να δοκιμάσεις ό,τι σου προσφερθεί.
Με ένα κριτήριο μόνο. Την υγεία και την αξιοπρέπεια σου. Αυτά μην τα χαλαλίσεις για κανέναν.
Να ταξιδέψεις χωρίς πολλές ανέσεις για να μάθεις να χαίρεσαι τα πολλά αφού θα έχεις κερδίσει κι από τα λίγα.
Να δεις άλλους κόσμους
Να γνωρίσεις ανθρώπους, Να μιλήσεις μαζί τους. Να τους θυμάσαι. Θα τους ξανασυναντήσεις αν όχι ολόιδιους, θα τους αναγνωρίσεις σε πρόσωπα συναδέρφων, καινούργιων φίλων, σε μια βόλτα σε ένα δρόμο, σε μια κουβεντούλα κάποιο ξημέρωμα.
Να τους θυμάσαι. Ό,τι περνά μπροστά από τα μάτια μας, ξυπνά την ακοή και παίζει με την όσφρηση, μένει βαθιά ριζωμένο μέσα μας και ξεπετάγεται την πιο απίστευτη στιγμή.
Να κάνεις ότι μπορείς στις εξετάσεις. Να αγαπήσεις τον εαυτό σου πιο πολύ και να πονέσεις τους κόπους σου. Και να μην κοροϊδέψεις κανέναν. Θα λάβεις αυτό για το οποίο θα πολεμήσεις.
Αν πετύχεις τον στόχο που έβαλες, να χειροκροτήσεις την ικανότητα και την τύχη σου. Να βάλεις τα δυνατά σου να αποδείξεις πως δεν έκανες λάθος επιλογή.
Αλλά να είσαι έτοιμος αν χρειαστεί να αλλάξεις δρόμο. Στη ζωή να έχεις εναλλακτικές.
Και να μαθαίνεις. Ότι μπορείς. Από όπου μπορείς.
Να θυμάσαι πως όσο σημαντικό είναι ένα βιβλίο που σ’αρέσει τόσο σημαντικός είναι κι ένας παππούς στο τρένο που θα σου πει μια ιστορία.
Η ζωή είναι γεμάτη θησαυρούς. Μην τους απαξιώνεις. Αυτοί θα πλουτίσουν το μυαλό σου.
Κι αν τύχει λοιπόν κι αλλάξεις δρόμο και πάρεις μια στροφή διαφορετική μη σκεφτείς ούτε μια στιγμή πως οι κόποι σου πήγαν χαμένοι. Όλα θα τα βρεις μπροστά σου. Όλα.
Από την συνταγή της γιαγιάς που έτυχε να ακούσεις μέχρι το πιο δύσπεπτο επιστημονικό σύγγραμμα που αναγκάστηκες να κατανοήσεις.
Αν αποτύχεις, μην κατηγορήσεις κανέναν. Ούτε εσένα. Η ζωή σε βάζει από νωρίς στο παιγνίδι της αδικίας της.
Σκέψου και πάρε την πιο σοβαρά. Θα σε έχει τιμήσει κάνοντας σε πιο γενναίο πολεμιστή από τους άλλους.
Δες γύρω σου. Ψάξε. Ρώτα. Βρες τις εναλλακτικές και όρμα.
Κι αν χρειαστεί να τρέξεις γι’ αυτό ακόμα πιο μακριά από την μικρή και αδύναμη αυτή χώρα κάνε το. Μη φοβηθείς να προσπαθήσεις.
Κι όποτε κουρασμένος -κι ας είσαι έφηβος ή και πιο μεγάλος- και τρομαγμένος σαν παιδί κάθεσαι βουρκωμένος και απογοητευμένος σε μια γωνιά να είσαι ακόμα πιο γενναίος πρέπει.
Να φωνάζεις αυτούς που σε αγαπούν.
Να τους αναζητάς.
Μην τους στερείς αυτό που έχουν να σου δώσουν.
Κι αυτοί κάποτε ήταν έτσι και μη θαρρείς πως όλοι πια ήταν τόσο τυχεροί. Κάποιοι ίσως μα κι αυτοί είχαν τις δικές τους στιγμές αδυναμίας και ήττας.
Να είσαι τίμιος με τον εαυτό σου.
Ευγενικός με τους καθηγητές σου.
Αγαπητός στους φίλους που εσύ θα επιλέξεις.
Και να είσαι έτοιμος να αποδείξεις πως είναι όμορφη η ζωή που άλλο σου δείχνει από βραδύς κι άλλο σου σερβίρει το ξημέρωμα.
Πρόσω ολοταχώς καμάρια μου!
(ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥ)
Αγαπητό μου παιδί
Σου γράφω από την απέναντι όχθη που εσύ πιστεύεις πως βρίσκομαι πλέον κοιτάζοντας με σε ένα ψηλότερο επίπεδο από αυτό που εσύ φαντάζεσαι πως είσαι, έτσι καθισμένος σε αυτό το σκαλοπάτι της ζωής σου.
Και νοιώθω πως κάποιος πρέπει να σου πει την αλήθεια τώρα. Χωρίς περικοπές. Χωρίς επιχρυσωμένες αισιοδοξίες. Αλλά και χωρίς τρομοκρατικές ιαχές.
Βρέθηκες στο σημείο αυτό χωρίς να έχεις ίσως συνείδηση της επιλογής σου αυτής. Η υποχρεωτική παιδεία των τόσων χρόνων , τα όνειρα των γονιών σου, τα παραμύθια που έφτιαχνες μόνος σου από μικρός μπερδεύοντας ήρωες και τεχνίτες, οι ανάγκες σου να τρέξεις μακριά όπου κι αν είναι αυτό το μακριά, σε έφεραν εδώ.
Να πρέπει να εξεταστείς. Να κριθείς. Να επιλεγείς. Και να ακολουθήσεις.
Ό,τι σου έδωσαν οι δάσκαλοι σου μέχρι σήμερα ίσως δεν ήταν αρκετό. Ίσως κι εσύ να μην υπήρξες αρκετός. Κι ίσως κι οι γονείς σου να ήταν περισσότερο ονειροφαντασμένοι από ότι εσύ.
Μα η ζωή γλυκό μου παιδί είναι αυτή.
Ένα κράμα αγνών επιθυμιών, ευσεβών πόθων, ονείρων, σχεδίων, μπλεγμένα με αντιφάσεις, σπασμωδικές ανακατατάξεις, λάθος συγχρονισμούς , μικρές τελίτσες έκπληξης και βέλη που αλλού σε οδηγούν από εκεί που περίμενες.
Κανείς δεν εγγυάται πως η πορεία αλάνθαστων βημάτων οδηγεί στο μη-λάθος. Να το θυμάσαι αυτό.
Τα όνειρα των γονιών σου δεν ήταν ανέντιμα. Δεν ήταν εχθροί του μυαλού σου. Δεν είναι αυτοί οι ανεμόμυλοι που πρέπει να πολεμήσεις μικρέ μου Θερβάντες. Πολλοί και πολύ συχνά στο μέλλον θα ονειρευτούν για σένα. Και θα στο μεταδώσουν το όνειρο αυτό ίσως με τον πιο τυραννικό τρόπο που είναι ικανοί να επιδείξουν. Μην κρατήσεις κακίες. Η αγάπη γλυκό μου παιδί πολλές φορές θα σε καταπιέσει. Κι έτσι θα σου λείψει αν την χάσεις, ακόμα πιο πολύ. Χαμογέλασε τους που τόσο σπουδαίο σε φαντάζονται και υποσχέσου πως δεν θα χαθείς. Και πως μια μέρα θα σ’αγκαλιάσουν με απίστευτη στοργή που άλλα όνειρα επέλεξες.
Τα παραμύθια που έφτιαχνες μικρός βλέποντας ήρωες, γενναίους και σπουδαίους, χρήματα κι ομορφιά, να ξέρεις θα είναι πάντα γύρω σου.
Μα στη ζωή το να αποκτάς σημαίνει να κοπιάζεις λένε. Μην το πιστεύεις.
Αν είσαι άτυχος θα κοπιάσεις πιο πολύ. Αλλά τι έχει σημασία; Να πεις μπόρεσα και είχα; Ή κατόρθωσα και είχα;
Και δεν έχεις να λογοδοτήσεις σε κανέναν.
Να μάχεσαι για αυτό που έχεις στο μυαλό σου , να είσαι σίγουρος και όλα θα βρεθούν μπροστά σου πάνω από μια φορά. Να αρπάζεις τις ευκαιρίες, αλλά κι αν κάποια σου ξεφύγει παραφύλαγε γιατί μια άλλη θα έρθει πιο ασήμαντα ντυμένη που ίσως σε εκτοξεύσει.
Πρόσεχε. Και να είσαι βέβαιος.
Να μην μπορεί κανείς να αλλάξει τα ακλόνητα «θέλω» σου. Να λες «θέλω και θα μπορέσω» και η ζωή γλυκό μου παιδί να το ξέρεις, πολεμά αλλά και υποκλίνεται συχνά στους τολμηρούς.
Θα θέλεις να τρέξεις μακριά αυτή τη στιγμή. Το ξέρω. Να φύγεις από την αυλή της φυλακής.
Να τρέξεις λοιπόν.
Να περπατήσεις όλους τους δρόμους.
Να ζήσεις ότι βρεθεί μπροστά σου.
Να δοκιμάσεις ό,τι σου προσφερθεί.
Με ένα κριτήριο μόνο. Την υγεία και την αξιοπρέπεια σου. Αυτά μην τα χαλαλίσεις για κανέναν.
Να ταξιδέψεις χωρίς πολλές ανέσεις για να μάθεις να χαίρεσαι τα πολλά αφού θα έχεις κερδίσει κι από τα λίγα.
Να δεις άλλους κόσμους
Να γνωρίσεις ανθρώπους, Να μιλήσεις μαζί τους. Να τους θυμάσαι. Θα τους ξανασυναντήσεις αν όχι ολόιδιους, θα τους αναγνωρίσεις σε πρόσωπα συναδέρφων, καινούργιων φίλων, σε μια βόλτα σε ένα δρόμο, σε μια κουβεντούλα κάποιο ξημέρωμα.
Να τους θυμάσαι. Ό,τι περνά μπροστά από τα μάτια μας, ξυπνά την ακοή και παίζει με την όσφρηση, μένει βαθιά ριζωμένο μέσα μας και ξεπετάγεται την πιο απίστευτη στιγμή.
Να κάνεις ότι μπορείς στις εξετάσεις. Να αγαπήσεις τον εαυτό σου πιο πολύ και να πονέσεις τους κόπους σου. Και να μην κοροϊδέψεις κανέναν. Θα λάβεις αυτό για το οποίο θα πολεμήσεις.
Αν πετύχεις τον στόχο που έβαλες, να χειροκροτήσεις την ικανότητα και την τύχη σου. Να βάλεις τα δυνατά σου να αποδείξεις πως δεν έκανες λάθος επιλογή.
Αλλά να είσαι έτοιμος αν χρειαστεί να αλλάξεις δρόμο. Στη ζωή να έχεις εναλλακτικές.
Και να μαθαίνεις. Ότι μπορείς. Από όπου μπορείς.
Να θυμάσαι πως όσο σημαντικό είναι ένα βιβλίο που σ’αρέσει τόσο σημαντικός είναι κι ένας παππούς στο τρένο που θα σου πει μια ιστορία.
Η ζωή είναι γεμάτη θησαυρούς. Μην τους απαξιώνεις. Αυτοί θα πλουτίσουν το μυαλό σου.
Κι αν τύχει λοιπόν κι αλλάξεις δρόμο και πάρεις μια στροφή διαφορετική μη σκεφτείς ούτε μια στιγμή πως οι κόποι σου πήγαν χαμένοι. Όλα θα τα βρεις μπροστά σου. Όλα.
Από την συνταγή της γιαγιάς που έτυχε να ακούσεις μέχρι το πιο δύσπεπτο επιστημονικό σύγγραμμα που αναγκάστηκες να κατανοήσεις.
Αν αποτύχεις, μην κατηγορήσεις κανέναν. Ούτε εσένα. Η ζωή σε βάζει από νωρίς στο παιγνίδι της αδικίας της.
Σκέψου και πάρε την πιο σοβαρά. Θα σε έχει τιμήσει κάνοντας σε πιο γενναίο πολεμιστή από τους άλλους.
Δες γύρω σου. Ψάξε. Ρώτα. Βρες τις εναλλακτικές και όρμα.
Κι αν χρειαστεί να τρέξεις γι’ αυτό ακόμα πιο μακριά από την μικρή και αδύναμη αυτή χώρα κάνε το. Μη φοβηθείς να προσπαθήσεις.
Κι όποτε κουρασμένος -κι ας είσαι έφηβος ή και πιο μεγάλος- και τρομαγμένος σαν παιδί κάθεσαι βουρκωμένος και απογοητευμένος σε μια γωνιά να είσαι ακόμα πιο γενναίος πρέπει.
Να φωνάζεις αυτούς που σε αγαπούν.
Να τους αναζητάς.
Μην τους στερείς αυτό που έχουν να σου δώσουν.
Κι αυτοί κάποτε ήταν έτσι και μη θαρρείς πως όλοι πια ήταν τόσο τυχεροί. Κάποιοι ίσως μα κι αυτοί είχαν τις δικές τους στιγμές αδυναμίας και ήττας.
Να είσαι τίμιος με τον εαυτό σου.
Ευγενικός με τους καθηγητές σου.
Αγαπητός στους φίλους που εσύ θα επιλέξεις.
Και να είσαι έτοιμος να αποδείξεις πως είναι όμορφη η ζωή που άλλο σου δείχνει από βραδύς κι άλλο σου σερβίρει το ξημέρωμα.
Πρόσω ολοταχώς καμάρια μου!
(ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥ)